- zostawiać
- глаг.• бросать• бросить• оставить• оставлять• побросать• покидать• покинуть* * *zostawia|ć\zostawiaćny несов. оставлять+
pozostawiać
* * *zostawiany несов.оставля́тьSyn:
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
zostawiać
Смотреть что такое "zostawiać" в других словарях:
zostawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zostawiaćam, zostawiaća, zostawiaćają, zostawiaćany {{/stl 8}}– zostawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zostawiaćwię, zostawiaćwi, zostawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zostawiać – zostawić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}na bruku {{/stl 13}}{{stl 7}} pozbawiać kogoś środków dożycia, stawiać go w beznadziejnym położeniu, np. wyrzucając go z pracy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Po dwudziestu latach pracy zostawiono go na bruku. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zostawiać — 1. Zostawić coś czasowi, własnemu losowi, własnemu biegowi, biegowi zdarzeń «przestać się czymś interesować; nie interweniować»: Zrezygnowałem więc, bo nie potrafię się bronić, gdy podli plugawcy chcą mnie wykończyć (...). Wszystko zostawiłem… … Słownik frazeologiczny
łaska — I ż III, CMs. łaskasce; lm D. łask 1. «względy, łaskawość, przychylność, wspaniałomyślność czyjaś; wyróżnianie, faworyzowanie kogoś» Wkraść, wkupić się, wśliznąć się w czyjeś łaski. Ubiegać się o czyjeś łaski. Zyskać sobie łaski. Mieć u kogoś… … Słownik języka polskiego
odchodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, odchodzićdzę, odchodzićdzi, odchodzićchodź {{/stl 8}}– odejść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IXd, odchodzićjdę, odchodzićjdzie, odejdź, odszedł, odeszła, odeszli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pozostawiać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, pozostawiaćam, pozostawiaća, pozostawiaćają, pozostawiaćany {{/stl 8}}– pozostawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, pozostawiaćwię, pozostawiaćwi, pozostawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
świat — 1. Błagać, prosić na wszystko w świecie «usilnie, natarczywie prosić o coś» 2. Być komuś, stać się dla kogoś całym światem; przesłonić komuś (cały) świat «być, stać się jedynym przedmiotem czyichś zainteresowań, uczuć»: (...) Nie wie kiedy i… … Słownik frazeologiczny
barwić — ndk VIa, barwićwię, barwićwisz, barw, barwićwił, barwićwiony 1. «farbować, nadawać czemuś barwę za pomocą barwników» Barwić jajka odwarem a. w odwarze z cebuli. Barwić jajka na czerwono a. na kolor czerwony. Budyń barwiony. Szkło barwione. przen … Słownik języka polskiego
błocić — ndk VIa, błocićcę, błocićcisz, błoć, błocićcił, błocićcony «brudzić błotem; zostawiać ślady błota na podłodze» Błocić podłogę. Błocić mieszkanie a. w mieszkaniu. Błocić (sobie) obuwie, płaszcz. błocić się 1. strona zwrotna czas. błocić Dzieci… … Słownik języka polskiego
deptać — ndk IX, deptaćpczę (deptaćpcę), deptaćpczesz (deptaćpcesz), depcz, deptaćał, deptaćany 1. «stąpając przygniatać, cisnąć nogami; następować na coś, przydeptywać» Deptać kwiaty, trawnik a. po kwiatach, po trawniku. Deptać komu po nogach, odciskach … Słownik języka polskiego
